Chorwacki ludobójca Ante Pavelic, założyciel organizacji Ustasza (podobnie jak wielu innych faszystowskich potworów) zdołał dzięki pomocy Watykanu umknąć sprawiedliwości – przebywał w różnych klasztorach, a nawet w samym Castel Gandolfo, w Argentynie, żywota zaś dokończył w Hiszpanii. Podczas tych wojaży zawarł przyjaźń (jak twierdził amerykański kontrwywiad) zGiovannim Montinim, późniejszym papieżem Pawłem VI.
Chorwacja Ustaszów była to nie tylko próbą stworzenia czysto katolickiego państwa, ale też niewątpliwie najbardziej morderczym reżimem (to nie żart!) w całej okupowanej Europie.To co wyczyniali Ustasze było koszmarem. Fotografie ich zbrodni pokazują kobiety z odciętymi piersiami, wyłupione oczy, odcięte genitalia, małe dzieci wbijane na pal. Tylko religijny szał może doprowadzić ludzi do takiego zachowania.
Bo tym właśnie był terror Ustaszów w Chorwacji w latach 1941-1945, religijnym szałem przypominającym zachowania krzyżowców w Konstantynopolu 1204 (gdyż nienawiść była skierowana głównie przeciwko prawosławnym). Oczywiście katolicka furia dotknęła też (tradycyjnie) Żydów i Cyganów, ale głównym celem byli właśnie prawosławni Serbowie.
Ludzie byli paleni żywcem, obdzierani ze skóry, krzyżowani, dzieci rąbano siekierami na oczach ojców i matek. Mordercy wykazywali się chorą fantazją przybijając niektórym podkowy do stóp.
W czerwcu 1942 r. niemiecki dowódca 718 dywizji piechoty nakazał rozbroić i aresztować całą kompanię pułku Ustaszów, ponieważ nawet przyzwyczajone do krwi wojska Wehrmachtu bywały zszokowane takim okrucieństwem. Faszystowskie wojska włoskie w swojej strefie w Jugosławii zapewniły ochronę tysiącom Serbów.
"Ojcze Święty! Kiedy dobrotliwa Opatrzność Boska pozwoliła abym ujął w dłonie ster mojego narodu i mojej Ojczyzny, postanowiłem twardo i ze wszystkich sił tego pragnąc, że naród chorwacki, zawsze wierny swojej chlubnej przeszłości, ma również na przyszłość pozostać wierny Świętemu Apostołowi Piotrowi i jego następcom, i że przepojony prawem Ewangelii naród nasz stanie się Państwem Bożym"-deklarował papieżowi wkrótce po objęciu władzy Ante Pavelic.
Ruch Ustaszów podjął współpracę z Niemcami, zaraz po ich wkroczeniu do Jugosławii (6 kwietnia1941). Niedługo potem Pavelic został głową Niepodległego Państwa Chorwackiego, któremu Hitler przyznał status „aryjskości”. W skład nowego państwa, oprócz Chorwacji, weszły Bośnia i Hercegowina oraz serbski Srem.
Kościół zaś od razu podjął współpracę z partią Ustasza. Należało do niej wielu duchownych, także wysoko postawionych, jak arcybiskup Sarajewa, Ivan Šarić, oraz wielu członków z Akcji Katolickiej. Majątek jaki w czasie wojny zgromadzili Ustasze oszacowano po wojnie na ok. 80 mln USD. Przypuszcza się, że w sprawie tego majątku zawarto z Watykanem jakieś porozumienie.
28 kwietnia 1941 r. ustaszowski oddział napadł na kilka prawosławnych wiosek w rejonie Bjelovaru, uprowadzając 250 osób. Ofiary musiały wykopać sobie grób, po czym zostały skrępowane drutem i spalone żywcem. Tego samego dnia arcybiskup Alojzy Stepinac wydaje list pasterski, w którym pisze: "Mimo że aktualne wydarzenia, tak wielkiej wagi, są bardzo zawikłane, łatwo jednak dostrzec w tym dziele rękę Boga.Ab domino factum est istud et est mirabile in oculis nostris.(Przez Pana się to stało, I to jest cudowne w oczach naszych; psalm 117, 23.).
14 maja 1941 r. w Glinie kilkaset Serbów zapędzono do cerkwi. Do kościoła wpadli ustasze z siekierami i nożami. Ci, którzy nie okazali zaświadczeń o przejściu na katolicyzm (miały je dwie osoby) zostali w kościele zarżnięci. "Krwawa łaźnia trwała od godziny 10 wieczorem do 4 rano i przez osiem następnych dni. Rzeźnicy musieli zmieniać mundury, tak były przesiąknięte krwią. Znajdowano później wbite na pal dzieci z członkami powykręcanymi od bólu".
Po tej masakrze, 18 maja 1941 r., Pavelic został uroczyście przyjęty przez papieża Piusa XII, który w czasie tej audiencji udzielił mu błogosławieństwa.
Już wcześniej, w czasie narodowej pielgrzymki w 1939 r., Pius XII poparł chorwacki nacjonalizm i ustaszowską interpretację historii, którzy mówili o „rdzennej" katolickości Chorwacji, wiernej papiestwu od XIII w. Papież nawet ogłosił Chorwatów "forpocztą chrześcijaństwa".
Duchowieństwo nie tylko popierało religijne czystki, także w nich osobiście uczestniczyło! Jest to rzecz nieczęsto spotykana, gdyż od wieków kościół starał sobie nie brudzić rąk. Zazwyczaj nawoływał lub zmuszał do przemocy i okrucieństwa, starał się ją uszlachetnić, np. poprzez ogłaszanie krucjat. Nawet gdy powstała inkwizycja, to niezwykle rzadko inkwizytorzy osobiście skazywali swe ofiary na śmierć – zazwyczaj „przekazywali je władzy świeckiej”, by ta wykonała za nich brudną robotę.
Tym razem jednak chyba duchowni naprawdę uwierzyli, że są w Państwie Bożym. Carlo Falconi pisał: „Bo prawie nie sposób wyobrazić sobie kadry ustaszów bez księdza, w szczególności bez franciszkanina, który im przewodzi i podbechtuje ich”. Franciszkanin Mirosław Filipovic został komendantem obozu w Jasenovacu, gdzie samych dzieci wymordowano około 8 tysięcy.
Arcybiskup Stepinac, przez lata współpracujący i popierający reżim Ustaszów, został po wojnie skazany na 16 lat więzienia, wyszedł po 5 latach. Po swej śmierci kardynał-faszysta został wyświęcony przez Jana Pawła II …
Nie ma żadnych wątpliwości – kościół i ogromna część wysokich dostojników kościelnych z papieżem na czele uczestniczył i wspierał potworne ludobójstwo, a po wojnie pomagał uniknąć sprawiedliwości zbrodniarzom wojennym, dostarczając im fałszywych paszportów, organizując drogi ucieczki i miejsca schronienia.
Trochę zdjęć dokumentujących przyjaźń i dokonania klerykalno-faszystowskiego reżimu, niektóre dość drastyczne.
http://www.rumburak.friko.pl/ARTYKULY/religia/nazizm/pavelic_foto.php
Dobry artykuł:
http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,992
http://pl.wikipedia.org/wiki/Ante_Paveli%C4%87
