Matka Boska Izyda.

Kult Maryjny nie tylko nie ma żadnych podstaw w Piśmie, ale jest zwykłą kalką kultu egipskiej bogini Izydy. Rzeźby i wizerunki Izydy z jej synem Horusem, czyli motyw kochającej matki z synem, wywoływały miłe skojarzenia. A ponieważ takiego motywu brakowało w chrześcijaństwie, egipską Izydę z Horusem zamieniono na Maryję z Chrystusem. Widok bogini karmiącej syna był dotąd w chrześcijaństwie zupełnie nieznany.

Do skopiowania kultu doszło za pontyfikatu Celestyna I (422-432),który był doskonale wykształconym i cieszącym się dużym szacunkiem biskupem Rzymu, jednak jego cynizm nie znał granic.

Najbardziej doniosłym wydarzeniem w tym pontyfikacie był Sobór w Efezie, który potępił kolejną herezję, nestorianizm. (Nestorianizm – pogląd, że Jezus składa się z dwóch odrębnych i niezależnych od siebie bytów: ludzkiego i boskiego. Nestoriusz twierdził, że Bóg tylko zamieszkał w Jezusie:) Sobór ogłosił też dogmat o Bożym Macierzyństwie Najświętszej Maryi Panny (ten pogląd Nestoriusz także odrzucał).

Na synodzie nadano Maryi tytuł theotokos - „Bożej rodzicielki” (do tej pory była określana „xristotokos”, czyli matka Chrystusa).

Tu nasuwa się pytanie: skąd taki rozwój kultu Maryjnego, skoro nie ma on żadnego potwierdzenia w ewangeliach?

Wiąże się to właśnie z wydarzeniami na Soborze w Efezie i z postacią bogini Izydy – zwanej, nomen omen, theotokos, właśnie bożą rodzicielką …

Izyda była matką Horusa, którego narodziny były zapowiedziane przez „anioły”. Sam Horus miał także uczniów, chodził po wodzie, uzdrawiał chorych, opierał się pokusie złego, umarł i zmartwychwstał. Izyda poczęła go poprzez kontakt z martwym ciałem Ozyrysa (!). Od Izydy pochodzi także tytuł Stella Maris i Królowa Niebios, oraz tak popularny motyw bogini karmiącej dziecko.

Tytuł theotokos był używany przez wyznawców Izydy, których było wtedy całkiem sporo, i jego przeniesienie na Maryję pozwoliłoby zyskać nowych, jakby nieświadomych swego chrześcijaństwa chrześcijan:) Tak się działo z przejmowaniem różnych pogańskich świąt, jak data Bożego Narodzenia.

Jako że Nestoriusz gwałtownie się temu sprzeciwiał, a wśród biskupów większość także nie chciała tworzyć kultu Maryjnego (sprzecznego z Pismem Świętym), musiano uciec się do podstępu – nie czekając na zjawienie się wszystkich uczestników, patriarcha Cyryl otworzył sobór 22 czerwca 431 roku i jeszcze tego samego dnia ogłosił dogmat o bożym rodzicielstwie (czyli nadano Maryi tytuł pogańskiej Izydy:), po czym zdegradowano Nestoriusza. Legaci biskupa Rzymu potwierdzili postanowienia soborowe.

Skorzystano z nieobecności zwolenników Nestoriusza, a niezdecydowanych zwyczajnie przekupiono. Oczywiście nie wszyscy dali się przekupić i doszło nawet do gorszących scen, a mówiąc prościej do prymitywnej bijatyki, z której zwycięsko wyszli zwolennicy Izydy … to znaczy Maryi:)

Spóźnieni i rozwścieczeni biskupi zwołali antysobór, na którym ekskomunikowali Cyryla i uczestników owego zdumiewającego cyrku. Schizma trwała dwa lata, wreszcie cesarz Teodozjusz II (który początkowo Nestoriusza popierał) zmienił zdanie i dla świętego spokoju postanowienia soboru potwierdził.

Za pontyfikatu następnego papieża, Sykstusa III (432-440) wybudowano bazylikę Santa Maria Maggiore, która potwierdzała aprobatę następnego papieża dla dopiero co zatwierdzonego kultu Maryjnego.

Tak oto Maryja-Izyda stała się faktem.

P.S.

Oczywiście możecie się spytać: dlaczego było to tak ważne, by upodobnić Maryję do Izydy?

To proste. Nie chodziło tylko o miły motyw kochającej matki. Nestoriusz przebywał w Konstantynopolu, gdzie kult Izydy nie był zbyt popularny i on się z nim nie spotykał na co dzień. Patriarcha Cyryl zaś, który pochodził z Aleksandrii w Egipcie, podobnie jak papież Celestyn z Rzymu (miejsc, gdzie Izyda święciła triumfy) – oni obaj mogli się napatrzeć jak wieloma wyznawcami cieszą się kapłani Izydy i ile pieniędzy im to może przynieść …

Autorem filmiku poniżej jest WonyWilkDziki z youtube.